آئین مستان

بی تاب روضه تم ، تو دادی قیمتم

وقتی تو هیئتم ، انگار تو جنتم ..

بی قرار حسینمُ گردِ مدار حسینمُ

سربدار حسینمُ فداشه جونم

مست جام حسینمُ غلام نام حسینمُ

زیر گام حسینمُ به پاش میمونم

من نوکرتم همه دنیایِ منی

قشنگ ترین ذکر لب هایِ منی

یا ثارالله و بن ثاره ...

عمریه سائلم ، لطفِ شماست شاملم

اصالتم زینبیُ ، عبد ابوفاضلم

آره خیلی خرابمُ عمریه در تب و تابمُ

عبد کوی ربابمُ عبد الرقیه

این کلام اماممه شروع شور قیاممه

دم و ذکر مداممه لعنِ امیه

من نوکرتم همه دنیایِ منی

قشنگ ترین ذکر لب هایِ منی

یا ثارالله و بن ثاره ...

لبریز ماتمه

قلب بی تابم چشم بی خوابم

گریونه امشب واست اربابم

تا نفس دارم بهت مدیونم

ای آقا جونم اینو می دونم

پای این پرچم می مونم

حسین آقاجان.......

بیچاره ی توام

ای تاروپودم ذکر سجودم

واللهِ خیلی دلتنگت بودم

روزی مو از روضه ها میگیرم

جایی نِمیرم می دونم اینو

که بی تو آقا می میرم

حسین آقاجان.......

ای پادشاه عشق

ای نور دیده ای برگزیده

نوکرات و باز زهرا خریده

بی تاب نغمه های چاووشم

باده می نوشم با اذن زهرا

پیراهن مشکی می پوشم

حسین آقاجان.......

لشکر جمعِ دور گودال یال ذوالجناح خونینه

دل ارض و سما میلرزه که داره خواهرش میبینه

خواهر داره میبینه نوک تموم نیزه ها خونینه

میبینه سینه ناموس خدا سنگینه

میبینه نشسته بی حیا به روی سینه

تو مشت قاتلا پیچیده موی تو

دیدم نمیبُره خنجر گلوی تو

ای وای حسین من..........

تنها بی دفاع افتاده که لب تشنه و بی جونش

کنار پیکرش تو گودال مادرش فاطمه مهمونه

مادر داره میبینه سر همه ملائکه پایینه

میبینه خنجر دارهپیش گلو میشینه

میبینه چه ضربه هایی میزنه با کینه

روح از بدن چه با تاخیر جدا میشه

چون کُندِ خنجر و سر دیر جدا میشه

ای وای حسین من..........

از مقتل تا عرش اعلا پیچیده صدای مولا

علی مرتضی گریونه میخونه از نجف واویلا

حیدر داره میبینه زمین تو فواره خون رنگینه

میبینه زلف حسین تو دست اون بی دینِ

میبینه زهرا خودش کنار اون بالینه

سرخه محاسنش غارت شده تنش

آخه مگه چقدر می ارزه پیرهنش

ای وای حسین من..........

از وقتی رفتی صد بار دور گودالت گشتم

دیگه از پا افتادم از بس دنبالت گشتم

از گودال میپرسم باقی پیکرت کجاست

 میلرزم میترسم نمیدونم سرت کجاست

 پاشو که لشکر اشک زینبتو نبینه

 ببین دیگه بریدم پاشو بریم مدینه

 حسین حسین واویلا واویلا..........

 تا پیکرها رو دیدم رفتم از حال افتادم

پیش جسم عریان بین گودال افتادم

اون کهنه پیراهن توی تنت دریده شد

معلومه از رگهات سر از قفا بریده شد

هنوز زنده بودی وقتی سر و بریدن

تو راه که می اومدم چادرمو کشیدن

حسین حسین واویلا واویلا..........

 تیری که خورده سینه ات بین قلب خواهر رفت

 هرچی که بود غارت شد انگش و انگشتر رفت

بعضی ها با سنگ و یه عده با عصا زدن

 قبلش نیت کردن به خاطر خدا زدن

 وقتی با نعل تازه از رو تنت گذشتن

 کاشکی به جای این کار خواهرتو میکشتن

حسین حسین واویلا واویلا..........

دست تقدیر گریه می کنه ای وای
داره شمشیر گریه میکنه ای وای
خاک گودال ضجه میزنه ای وای
آخرین تیر گریه می کنه ای وای
نور خورشید گریه می کنه ای وای
بس که تابید گریه می کنه ای وای
گفته مقتل جالس علی صدره
هر کی فهمید گریه میکنه ای وای
و علیک بالبکاء
بین اون شلوغیا تنها موند
وعلیک بالبکاء
نگران خیمه ی زنها بود
و علیک بالبکاء
چه غمی تو صورتش پیدا بود
و علیک بالبکاء
که سرش به دامن زهرا بود
یوماه، یوماه.......
سم مرکب گریه میکنه ای وای
مادر هر شب گریه می کنه ای وای
آسمون از داغ تو پریشون شد
بس که زینب گریه میکنه ای وای
موج دریا گریه میکنه ای وای
خاک صحرا گریه میکنه ای وای
همه رفتند مادرت کنارت هست
خود زهرا گریه می کنه ای وای
و علیک بالبکاء
تشنه لب بود و لب دریا بود
و علیک بالبکاء
بدنش زیر سماسبا بود
و علیک بالبکاء
سر پیرهنش هم دعوا بود
و علیک بالبکاء
که سرش به دامن زهرا بود
یوماه، یوماه .......
کوه و هامون گریه میکنه ای وای
آسمون خون گریه میکنه ای وای
لب خشکت چشم به راهه بارون بود
داره بارون داره گریه میکنه ای وای
اون همه سنگ گریه میکنه ای وای
وسط جنگ گریه میکنه ای وای
دختر تو خیمه مونده بی تابش
شده دلتنگ گریه میکنه ای وای
و علیک بالبکاء
که زمین و آسمون گریونن
و علیک بالبکاء
خواهرش رسیده سرگردونه
و علیک بالبکاء
تو تنش نیزه رو می چرخونه

و علیک بالبکاء
مادرش براش روضه میخونه

یوماه، یوماه .......

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

یه عمریه با نوحه ها سینه میزنم

همه ش به یاد کربلا سینه میزنم

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

میدون مشکو یادمه جلوی حرم

سینه برا تو می زدم پیش مادرم

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

پناه من از بچگی به خدا تویی

امید من تو زندگیم همه جا تویی

الحمدلله الذی خلق الحسین

از سر سفره ت میرسه آب و دون من

هوامو داری همیشه آقا جون من

الهی جون بدم توی روضه های تو

بگم حسین و بمیرم زیر پای تو

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین

تو گودی افتادی غریب شه عالمین

والشمر جالسٌ علی صدرالحسین

والشر جالسٌ علی نفست گرفت

زیر فشار چکمه ها نفست گرفت

صدای مادرت میاد توی قتلگاه

آخ داره خواهرت میاد توی قتلگاه

باز شده انگار چشم تو روی نیزه ها

گرفته پیراهن تو بوی نیزه ها

جلو چشای بچه ها ؛ بی حیا نزن

عزیز برادر منو ؛ بی هوا نزن

نمی بینی که تشنه شه میزنی گریز

آب فراتو بی حیا روی خاک نریز

جا داره تو سجده بگن همه عالمین

الحمدلله الذی خلق الحسین